Το Συμβούλιο της Επικρατείας με τις υπ’ αριθμ. 1858, 1859 και
1860/2017 αποφάσεις του έκρινε ότι τα μαθήματα ειδικοτήτων (Θεατρική
Αγωγή, Εικαστικά, Μουσική και Γυμναστική – κρίση που ισχύει
mutatismutandis και για το μάθημα της Πληροφορικής - ΤΠΕ) επιβάλλεται με
βάση το νόμο και το Σύνταγμα να ανατίθενται ως κανόνας μόνο σε
εκπαιδευτικούς αντιστοίχων ειδικοτήτων.
Μόνο κατ’ εξαίρεση και εκτάκτως, μπορεί το εκάστοτε ειδικό μάθημα να γίνει ανάθεση σε δασκάλους ΠΕ70.
Τούτο μάλιστα υπό δύο αυστηρές ουσιαστικές προϋποθέσεις, ήτοι μόνο εφόσον: α) δεν υπάρχει στη σχολική μονάδα διαθέσιμος ειδικός εκπαιδευτικός, β) διαπιστώνεται κατά περίπτωση ότι κάθε συγκεκριμένος δάσκαλος έχει επαρκή γνώση, όχι αυθαίρετα και επιπόλαια, αλλά αποδεδειγμένα με βάση τις ακαδημαϊκές του σπουδές.
Μάλιστα το Ανώτατο Ακυρωτικό έταξε δεσμευτικά ως περαιτέρω δεσμευτική διαδικαστική προϋπόθεση, τη σύνταξη ειδικά αιτιολογημένης κρίσης (διοικητικής πράξης) περί συνδρομής των ως άνω ουσιαστικών προϋποθέσεων, προφανώς ως εχέγγυο τήρησης της ουσίας της απόφασής του.
Ουσιαστικά το ΣτΕ επιβεβαίωσε την παράλειψη της μερικώς προσβαλλόμενης Υπουργικής Απόφασης περί Ολοημέρου, η οποία παρανόμως δεν είχε συμπεριλάβει στο κείμενό της τον αντίστοιχο περιορισμό που είχε θέσει το ίδιο το ΙΕΠ.
Κρίσιμο παραμένει ότι το Δικαστήριο διέσωσε την οριακή συνταγματικότητα της επίμαχης Υπουργικής Απόφασης με το να οριοθετήσει για το σκοπό αυτό ακριβώς με τον πλέον αδιάστικτο και σαφή τρόπο το πώς επιβάλλεται να κινηθεί το Υπουργείο κατά την ανάθεση μαθημάτων για το επόμενο σχολικό έτος.
Καταληκτικά, θεωρούμε αυτονόητο ότι το Υπουργείο θα εκδώσει κατά χρηστή Διοίκηση εγκαίρως συναφή εφαρμοστική εγκύκλιο για την πλήρη εκτέλεση του γράμματος και πνεύματος της απόφασης του ΣτΕ, ως εξάλλου έχει σχετική αυτοτελή, σαφή και προσωπική νομική υποχρέωση, κάθε αρμόδιο διοικητικό όργανο, τόσο σε κεντρικό όσο και σε αποκεντρωμένο επίπεδο.
Μόνο κατ’ εξαίρεση και εκτάκτως, μπορεί το εκάστοτε ειδικό μάθημα να γίνει ανάθεση σε δασκάλους ΠΕ70.
Τούτο μάλιστα υπό δύο αυστηρές ουσιαστικές προϋποθέσεις, ήτοι μόνο εφόσον: α) δεν υπάρχει στη σχολική μονάδα διαθέσιμος ειδικός εκπαιδευτικός, β) διαπιστώνεται κατά περίπτωση ότι κάθε συγκεκριμένος δάσκαλος έχει επαρκή γνώση, όχι αυθαίρετα και επιπόλαια, αλλά αποδεδειγμένα με βάση τις ακαδημαϊκές του σπουδές.
Μάλιστα το Ανώτατο Ακυρωτικό έταξε δεσμευτικά ως περαιτέρω δεσμευτική διαδικαστική προϋπόθεση, τη σύνταξη ειδικά αιτιολογημένης κρίσης (διοικητικής πράξης) περί συνδρομής των ως άνω ουσιαστικών προϋποθέσεων, προφανώς ως εχέγγυο τήρησης της ουσίας της απόφασής του.
Ουσιαστικά το ΣτΕ επιβεβαίωσε την παράλειψη της μερικώς προσβαλλόμενης Υπουργικής Απόφασης περί Ολοημέρου, η οποία παρανόμως δεν είχε συμπεριλάβει στο κείμενό της τον αντίστοιχο περιορισμό που είχε θέσει το ίδιο το ΙΕΠ.
Κρίσιμο παραμένει ότι το Δικαστήριο διέσωσε την οριακή συνταγματικότητα της επίμαχης Υπουργικής Απόφασης με το να οριοθετήσει για το σκοπό αυτό ακριβώς με τον πλέον αδιάστικτο και σαφή τρόπο το πώς επιβάλλεται να κινηθεί το Υπουργείο κατά την ανάθεση μαθημάτων για το επόμενο σχολικό έτος.
Καταληκτικά, θεωρούμε αυτονόητο ότι το Υπουργείο θα εκδώσει κατά χρηστή Διοίκηση εγκαίρως συναφή εφαρμοστική εγκύκλιο για την πλήρη εκτέλεση του γράμματος και πνεύματος της απόφασης του ΣτΕ, ως εξάλλου έχει σχετική αυτοτελή, σαφή και προσωπική νομική υποχρέωση, κάθε αρμόδιο διοικητικό όργανο, τόσο σε κεντρικό όσο και σε αποκεντρωμένο επίπεδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου